განმარტებანი - ქრისტიანი სხვების გადასარჩენად უნდა ზრუნავდეს - აპოკალიფსისი

4. არაფერია იმ ქრისტიანზე ცივი, რომელიც არ ზრუნავს სხვების ხსნაზე. აქ თავს ვერ გაგამართლებინებს სიღარიბე: დადებული ორი ლეპტა გამოგაჩენს შენ (ლკ. 21:2). პეტრეც ამბობდა: "ოქრო-ვერცხლი მე არა მაქვს" (საქმე 3:6). პავლე კი ისეთი ღარიბი იყო, რომ ხშირად შიმშილობდა და აუცილებელი საკვებიც კი არ ჰქონდა. არ შეგიძლია თავი იმართლო იმით, რომ დიდებული არ ხარ, არც ისინი იყვნენ წარჩინებული ოჯახიებიდან. არ შეგიძლია მიუთითო უსწავლელობაზე. ისინიც უსწავლელნი იყვნენ. თუნდაც იყო მონა, თუნდაც ლტოლვილი, მაშინაც შეგიძლია შეასრულო შენი საქმე; ასეთი იყო ონისიმე, თუმცა, ნახე, რას მოუწოდებს პავლე და როგორ ღირსებაში აჰყავს.

ვერ მოიბოდიშებ უძლურებისთვის; ასეთი იყო ტიმოთე, ხშირად იტანჯებოდა სხვადასხვა სენით. უძლური რომ იყო, მოისმინე: "მარტო წყალს ნუკი სვამ, არამედ ცოტ-ცოტა ღვინოც იგემე; ეს მოუხდება შენს სტომაქსა და ესოდენ ხშირ სნეულებას" (1 ტიმ. 5:23). ყველას შეუძლია, სასარგებლო იყოს ახლობელისთვის, თუ მოინდომებს იმის შესრულებას, რაც მასზეა დამოკიდებული.

ვერ ხედავთ უნაყოფო ხეებს, როგორი ძლიერები არიან, როგორი ლამაზები იზრდებიან, გლუვი და მაღლები?! მაგრამ ჩვენ რომ გვქონდეს ბაღი, უფრო მეტად მოგვინდებოდა გვქონოდა ნაყოფის მომცემი ბროწეულის ან ზეთისხილის ხეები, ვიდრე ზემოხსენებული, იმიტომ, რომ ისინი მხოლოდ სიამოვნებას გვგვრის და არა სარგებელს, თუმცა მათგანაც არის მცირედი სარგებელი. ასეთებია ისინი, ვინც მხოლოდ თავისთავზე ზრუნავენ, ან კიდევ უარესი; ისინი ვარგისია, მხოლოდ დასაწვავად, მაშინ, როდესაც სხვა ხეები მშენებლობისთვისაც ვარგისია და სათავსოდაც.

ასეთები იყვნენ ის ქალწულები, თუმცა სუფთები, მორთულები და უბიწონი, მაგრამ უსარგებლონი; ამიტომ ისინი განიკითხნენ. ასეთები იყვნენ ისინი, ვინც არ გააძღო ქრისტე. ყურადღება მიაქციე, მათგან არავინ არ განიკითხება საკუთარი ცოდვებისთვის: არც მრუშობისთვის, არც ფიცის გატეხისთვის, საერთოდ არაფრისთვის, მხოლოდ იმისთვის, რომ სხვას არ მოუტანა სარგებელი (მთ. 15:41-46).

ასეთი იყო ის, ვინც ტალანტი მიწაში ჩამარხა - თავისი ცხოვრებით უმწიკვლო, მაგრამ სხვებისთვის უსარგებლო (მთ. 25:18-28). როგორ შეიძლება, ასეთი ადამიანი ქრისტიანი იყოს? მითხარი: თუ საფუარი, ფქვილში შერეული მთელ შემადგენლობას არ აგრძნობინებს მის შერევას, განა ის საფუარია? ასევეა, თუ მირონი არ შეაგებებს მოახლოებულთ კეთილსურნელებას, შეგვიძლია კი ჩვენ მას მირონი ვუწოდოთ? არ მითხრა: შეუძლებელია სხვების დახმარება; ჭეშმარიტი ქრისტიანი რომ ყოფილიყავი, შეუძლებელი არ იქნებოდა. როგორც ის, რაც ნივთების შემადგენლობას შეადგენს, არ შეიძლება მისი წინააღმდეგი იყოს, ასეა აქაც, იმიტომ, რომ ეს შეადგენს ქრისტიანის თვისებას.

ნუ შეურაცხყოფ ღმერთს. შენ რომ გეთქვა, რომ მზეს არ შეუძლია ანათებდეს, მაშინ შეურაცხყოფდი მას; თუ იტყვი ქრისტიანს არ შეუძლია სარგებლის მოტანა, ასევე შეურაცხყოფ ღმერთს და მას მატყუარას უწოდებ, იმიტომ, რომ უმალ მზე არ გაათბობს, არ გაანათებს, ვიდრე ქრისტიანი - არ განათლდება. უმალ სინათლე გარდაიქმნება წყვდიადად, ვიდრე ეს იქმნება. არ თქვა, რომ შეუძლებელია; შეუძლებელი ამის საწინააღმდეგოა. ნუ შეურაცხყოფ ღმერთს. თუ ჩვენ კარგად შევასრულებთ იმას, რაც ჩვენზეა დამოკიდებული, ეჭვგარეშეა, უეჭველად იქნება ესეც, როგორც სავსებით ბუნებრივი რამ.

არ შეიძლება ქრისტიანის ნათების დამალვა; არ შეიძლება დაიფაროს შუქურა, რომელიც ასეთი მანათობელია. ნუ ვიქნებით დაუდევრები. როგორც სათნოებისგან მოდის სარგებელი, როგორც ჩვენთვის, ასევე ჩვენს მიერ კეთილყოფილთათვის, ასევე ბოროტებისგან ხდება ორმაგი ვნება, - ჩვენთვისაც და ჩვენს მიერ განაწყენებულთათვისაც.

ვთქვათ, რომელიმე უბრალო ადამიანი ითმენს სხვისგან უამრავ ბოროტებას და კი არ სჯის, არამედ პირიქით, სწყალობს, რა შეგონება, დარიგება და სიტყვა შეიძლება იყოს ამაზე ძლიერი? როგორ მძვინვარებას არ შეამსუბუქებს და არ ჩააქრობს?

მაშ ასე, რაკიღა ეს ვიცით, შევიყვაროთ სათნოება, იმიტომ, რომ სხვაგვარად შეუძლებელია ხსნა. ცხოვრება ამგვარ კეთილ საქმეებში უნდა გაატარო, რომ მომავალ კეთილდღეობას ეღირსო, მადლითა და კაცთმოყვარებითა მხოლოდშობილისა ძისა მისისათა, რომელსაც შვენის დიდება, უფლება და პატივი მამასთან და სულიწმიდასთან ერთად, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.