უსჯულოება > უსჯულოების საიდუმლო
ფლაბიან ბრენიე დე სენ-კრისტო
ებრაელები და თალმუდი
ებრაელი ერის ზნეობრივი და საზოგადოებრივი საფუძვლები მისი წმინდა წიგნის თალმუდის მიხედვით
ასევე იმ ისტორიულ ვითარებათა მიმოხილვა, რომლის დროსაც ებრაელი ერმა გადაუხვია მოსეს სჯულს
ასევე იმ ისტორიულ ვითარებათა მიმოხილვა, რომლის დროსაც ებრაელი ერმა გადაუხვია მოსეს სჯულს
ნაწილი პირველი
თავი III
ქრისტე და ფარისევლები
ის-ის იყო, ფარისევლებს საბოლოო გამარჯვება უნდა ეზეიმათ, მართლის ხმამ რომ შეარყია მათ მიერ აღმართული შენობა და ამ ფარულ მწვალებელთა ფარისევლობა გამოააშკარავა. სახარებაში ლაპარაკია უძლიერეს არეულობაზე, რომელიც შეიქმნა ფარისევლებში, როდესაც იესუს პირველმა სასწაულებმა აიძულა ისინი, ეგრძნოთ, რომ ის არის ჭეშმარიტი მესია, რომელსაც ელოდნენ. ძემ ღმრთისამ შაბათის დღესასწაულობის საკითხში ამხილა ფარისეველთა სიცრუე, რომლებიც გარეგნული ღვთისმოსაობის დაცვაში აჭარბებდნენ, ხოლო საიდუმლოდ სჯულის დარღვევას ამზადებდნენ. ხალხის მასა, რომელიც მისდევდა ქრისტეს და აღფრთოვანებული იყო სასწაულთა ხილვით, რომელთაც ის აღასრულებდა, მოასწავებდა “ტაძრის მოვაჭრეთა” ბატონობის აღსასრულს. ამის შედეგად ფარისევლებმა ელჩები მიუგზავნეს იესუს იერუსალემიდან.
ფარისეველთა ელჩობამ მაცხოვარს გენისარეთის ტბასთან მიაკვლია. ისარგებლეს რა განბანვის ერთ-ერთი ჩვეულებით, მათ აბრალეს ქრისტეს, რომ მისი მოწაფეები არ ასრულებდნენ ამ წესს და უთხრეს მას:
“რატომ არღვევენ შენი მოწაფეები უხუცესთა გადმოცემას (კაბალას)?”
იესუმ პასუხად მიუგო:
“კი მაგრამ, თქვენ რატომღა არღვევთ ღმერთის მცნებას თქვენი გადმოცემით” და, ამხილა რა ისინი ღმრთის სიტყვის დავიწყებაში, დაამატა:
“თვალთმაქცნო, მართლად იწინასწარმეტყველა თქვენთვის ესაიამ, რომელმაც თქვა: მიახლოვდება ეს ხალხი თავისი ენით, და მადიდებს თავისი ბაგით, მაგრამ მისი გული შორსაა ჩემგან. ამაოდ მადიდებენ, რადგან ასწავლიან ადამიანურ მოძღვრებებსა და მცნებებს” (მათე 15:1-9).
ფარისეველთა მთელ სექტას ჰქონდა ერთი ოცნება, რაც შეიძლება მალე მოეკლათ მარიამის შვილი იმ წინასწარმეტყველთა მსგავსად, რომელთაც ასევე სწრაფად ხოცავდნენ, რადგან ისინი ისრაელის აბრაამის სარწმუნოებისგან მიქცევას ცდილობდნენ. სახარებისეული თხრობა აღსავსეა ფარისეველთა შეთქმულებებით, ძალადობითა და ხრიკებით, რომელთაც იზრახავდენენ, რათა თავიდან მოეცილებინათ იესუ. ქრისტე გადადიოდა ქალაქიდან ქალაქში, სინაგოგიდან სინაგოგაში და იუდას შვილებს ახსენებდა ღმრთის აღთქმებს, რომლებიც მიეცა მათ წინაპრებს და რომელსაც ეთაყვანებოდნენ; მისი ამ ქადაგებებიდან კვალად იზრდებოდა ფარისეველთა მტრობა და ღვარძლი, რამაც კულმინაციას მიაღწია მაშინ, როდესაც იესუ მიიღეს იერუსალემში, რომელიც ისმენდა მის სიტყვას. იქ, ათასგვარი მზაკვრობისა და სიძულვილის გარემოცვაში მყოფმა ძემ ღმრთისამ გულისტკივილით მიმართა ფარისეველთ:
“ვაი თქვენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო, თვალთმაქცნო, ასე რომ ჰგევხართ შეფეთქილ საფლავებს, რომლებიც გარედან მშვენიერი ჩანან, ხოლო შიგნით სავსენი არიან მკვდრების ძვლებითა და ყოველგვარი უწმინდურებით. ასევე თქვენც გარეგნულად მართალნი ჰგონიხართ ხალხს, შიგნით კი სავსენი ხართ თვალთმაქცობითა და ურჯულოებით.
ვაი თქვენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო, რომელნი აგებთ წინასწარმეტყველთა სამარხებს და ამკობთ მართალთა ძეგლებს; და ამბობთ: ჩვენი მამების დროს რომ გვეცხოვრა, არ ვიქნებოდით მათი თანამოზიარენი წინასწარმეტყველთა სისხლში. ამრიგად, თქვენი თავის წინააღმდეგ თვითონვე მოწმობთ, რომ წინასწარმეტყველთა მკვლელების ნაშიერნი ხართ. მაშ, აღავსეთ საწყაული თქვენი მამების. გველნო, იქედნეს ნაშიერნო, როგორ გაექცევით გეენის სასჯელს?
ამიტომ, აჰა, გიგზავნით წინასწარმეტყველთ, ბრძენთა და მწიგნობართ; და ზოგს მოჰკლავთ და ჯვარს აცვამთ, ზოგს მათრახით სცემთ სინაგოგებში და ზოგსაც ქალაქიდან ქალაქად დაუწყებთ დევნას; დე მოიწიოს თქვენზე ამ ქვეყნად დათხეული ყოველი მართალი სისხლი, აბელ მართლის სისხლიდან ვიდრე სისხლამდე ბარაქიას ძისა, ზაქარიასი, რომელიც მოკალით ტაძარსა და საკურთხეველს შორის.
ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ, რომ ყოველივე ეს მოიწევა ამ მოდგმაზე. იერუსალემ, იერუსალემ, წინასწარმეტყველთა მკვლელო და შენდამი მოვლინებულთა ქვებით ჩამქოლველო! რამდენჯერ ვცადე შემეკრიბა შენი შვილები, როგორც ფრინველი კრებს ბარტყებს თავის ფრთებქვეშ, და არ ისურვე. და აჰა, გრჩებათ თქვენი სახლი ოხრად” ( მათე 23:27-39). (მათე 23:27-39) (მ((” (მათე 23:27-39).
გაფრთხილებას, რომ დადგა ჟამი, როდესაც ამოიწურა ღმრთის მოთმინება ისრაელის დანაშაულობათა გამო და რომ ღმერთი ართმევს მას თავის წყალობას და ძალაუფლებას, რათა ისინი სხვა ხალხებს გაუნაწილოს, ქრისტე საკმაოდ შთამბეჭდავად გამოხატავს, როდესაც იწინასწარმეტყველებს ებრაელთა ღმრთისმკვლელობასა და სასჯელს: გაფრთხილებას, რომ დადგა ჟამი, როდესაც ამოიწურა ღმრთის მოთმინება ისრაელის დანაშაულობათა გამო და რომ ღმერთი ართმევს მას თავის წყალობას და ძალაუფლებას, რათა ისინი სხვა ხალხებს გაუნაწილოს, ქრისტე საკმაოდ შთამბეჭდავად გამოხატავს, როდესაც იწინასწარმეტყველებს ებრაელთა ღმრთისმკვლელობასა და სასჯელს:
“სხვა იგავიც მოისმინეთ: იყო ერთი სახლის პატრონი, რომელმაც ჩაყარა ვაზი, ღობე შემოავლო, შიგ საწნახელი ამოკვეთა, ააგო კოშკი, და იჯარით მისცა მევენახეებს, თვითონ კი გაემგზავრა. და როცა რთვლობამ მოაწია, გაგზავნა თავისი მონები მევენახეებთან, რათა მოსავალი ჩაებარებინათ მათგან. ხოლო მევენახეებმა დაიჭირეს მისი მონები, ზოგი სცემეს, ზოგი დახოცეს, ზოგიც კიდევ ქვებით ჩაქოლეს. ახლა სხვა მონები გააგზავნა, უწინდელზე მეტნი, და მათაც იგივე დამართეს. ბოლოს თავისი ძე გაგზავნა და თქვა: ჩემი ძის მაინც მოერიდებათო. მაგრამ მევენახეებმა მისი ძე რომ დაინახეს, ერთმანეთს უთხრეს: აგერ მემკვიდრე; მოდით, მოვკლათ და მისი სამკვიდრო დავისაკუთროთ. შეიპყრეს იგი, ვენახიდან გაიყვანეს და მოკლეს. მერედა, როცა მოვა ვენახის პატრონი, რას უზამს ამ მევენახეებს? უთხრეს მას: ბოროტად მოაკვდინებს, ხოლო ვენახს სხვა მევენახეებს მისცემს, რომლებიც დროულად ჩააბარებენ მოსავალს”.
უთხრა მათ იესუმ: “ნუთუ არასოდეს ამოგიკითხავთ წერილში: ქვა, რომელიც დაიწუნეს მშენებლებმა, კუთხის თავად დაიდვა? უფლის მიერ იქმნა ეს, და საოცრებად უჩანს ჩვენს თვალს. ამიტომაც გეუბნებით თქვენ: წაგერთმევათ ღმერთის სასუფეველი, და მიეცემა ხალხს, რომელიც გამოიღებს მის ნაყოფს. ვინც ამ ქვაზე დაეცემა, დაიმტვრევა, ხოლო ვისაც ის დაეცემა, გასრესს” (მათე 21:33-44).
და სახარება ამატებს: “და როცა მღვდელმთავრებმა და ფარისევლებმა მოისმინეს მისი იგავნი, მიხვდნენ, რომ მათზე ამბობდა ამას. და უნდოდათ მისი შეპყრობა, მაგრამ ხალხისა შეეშინდათ, ვინაიდან წინასწარმეტყველად მიაჩნდათ იგი” (მათე 21:45,46).
ვაი, რომ დადგა დღე, როდესაც აღსრულდა დანაშაული, რომელსც სამი წლის განმავლობაში ამზადებდნენ ფარისევლები, და მართალი შეკრული წარუდგინეს ფარისეველთა მეთაურებისგან შემდგარ სინედრიონს, სადაც ებრაელთა ბრბომ მღვდელმთავრებისა და უხუცესების პირით (ანუ იმავე სექტის პირით, რომელმაც დაიპყრო ყველა ეს თანამდებობა) პილატესგან ბარაბას გათავისუფლება და ქრისტეს ჯვარცმა მოითხოვა.
ფართოდ გაშლილი ხელები, რომელიც ქვეყნიერების მაცხოვარმა გაუწოდა ცოდვილებს, ფარისევლებმა ჯვრის ძელზე მიაჭედეს.
იმ დროს, როდესაც მის ფერხთით მოთქვამდნენ მოციქულები და წმინდა დედები, ღმრთისმკვლელი ებრაელები სიცილ-ხარხარით გაჰკიჟინებდნენ დაუვიწყარ სიტყვებს: “ჩვენზე იყოს და ჩვენს შვილებზე მაგისი სისხლი” (მათე 27:25).