განმარტება - "და, აჰა, გამოჩნდა ტაძარი მოწმობის კარვისა ცაში" (გამოცხ. 15:5-7) - აპოკალიფსისი

"შემდგომ ამისა გავიხედე, და, აჰა, გამოჩნდა ტაძარი მოწმობის კარვისა ცაში. გამოვიდა ტაძრიდან შვიდი ანგელოზი, რომლებსაც ჰქონდათ წყლულება შვიდი, სელის წმიდა და ბრწყინვალე სამოსით მოსილნი და მკერდზე ოქროს სარტყლით შემოგარსულნი. ოთხ ცხოველთაგან ერთ-ერთმა შვიდ ანგელოზს მისცა ოქროს შვიდი თასი, უკუნითი უკუნისამდე ცოცხალი ღვთის რისხვით აღვსილი" (გამოცხ. 15:5-7).

ჩვენს პირველ პუბლიკაციებში უკვე ვლაპარაკობდით იმაზე, რომ წმ. წერილის ბოლო წიგნი ეს არის უდიადესი და უსრულყოფილესი ახალაღთქმისეული მოწმობა, რომელიც აღგვიწერს ზეციურ რეალობას ბიბლიურ სიმბოლოებში, რომლებიც დაკავშირებულია ძველაღთქმისეულ ღვთისმსახურებასთან მოსეს ხელთქმნილი კარვის პერიოდში. ამიტომ, როდესაც გამოცხადების წიგნის წინა თავებში ერთიმეორის მიყოლებით მოიხსენიება ხელთუქმნელი ზეციური კარავი და განსაკუთრებული "სატაძრო" ატრიბუტები (ანუ ზეციური საყდარი (ტახტი), სამსხვერპლოები, სასაკმევლეები და ა. შ.), - ყოველ ამ მოხსენიებას აქვს არა მარტო და არა იმდენად აღწერილობითი, რამდენადაც საღვთისმეტყველო აზრი, რომლის გარეშე გამოცხადების წინასწარმეტყველური მოწმობანი უბრალოდ არ გაიხსნება.

ამასთან ეკლესიისთვის უცხო "კომენტატორები", რაკიღა დადუმების შესაძლებლობა არა აქვთ (რადგან ეს საკუთარი უძლურების აღიარება იქნებოდა), უუნარონი არიან იაზროვნონ მსგავს მნიშვნელობათა ჩარჩოებში (რადგან ამისთვის აუცილებელია გამოცხადების მოწმობათა განხილვა ჭეშმარიტი ეკლესიის სწავლების შუქზე), - რის გამოც იძულებულნი არიან "ჩართონ წარმოსახვა" და თავიანთი განმარტებების მრავალრიცხოვანი "თეთრი ლაქები" აავსონ ვარაუდებითა და ფანტაზიებით, რომელთა უმრავლესობა იმდენად წინააღმდეგობრივი და უმეცრულია, რომ მათი სერიოზული აღქმა უბრალოდ შეუძლებელია.

ასეა თუ ისე, გამოცხადების "სატაძრო" სიმბოლოებს თუკი მხოლოდ და მხოლოდ ბიბლიური აზრით განვიხილავთ, შეიძლება შევამჩნიოთ, რომ 15-ე თავში ნაუწყები მოვლენები და ზეციური ხელთუქმნელი კარვის ახსნა პირდაპირ შეესაბამება 11-ე თავში მოცემულ მოწმობას, სადაც ნათქვამია: "მაშინ გაიღო ტაძარი ცაში და გამოჩნდა კიდობანი მისი აღთქმისა მისსავ ტაძარში", თანაც ამ მტკიცებულებათა წინასწარმეტყველური ერთობა ბევრად ფართე და ღრმაა, ვიდრე მათი ფორმალური მსგავსება.

ასე, მაგალითად, "ზეციური ტაძრის გახსნა" და "აღთქმის კიდობნის გამოცხადება" 11-ე თავში აღსრულდება უკანასკნელი საყვირის დროს, როდესაც "ქვეყნის სამეფო ჩვენი უფლისა და მისი ქრისტეს სამეფო გახდა" (გამოცხ. 11:15), რის შემდეგაც გაისმის სიტყვები "მოვიდა ჟამი შენი რისხვისა" (გამოცხ. 11:18), - ამიტომაც უეჭველია, რომ ეს მოვლენები შეესაბამებიან მაცხოვრის მეორედ მოსვლას, რომელიც ბოლოს მოუღებს უკეთურების მსოფლიო სამეფოს სახელგატეხილ ისტორიას.

ზუსტად ასეთივე აზრია დახატული 15-ე თავში, ცაში გაღებული ზეციური ტაძრიდან შვიდი ანგელოზის საზეიმო გამოსვლაში, რომელთაც ხელში თასები უჭირავთ, - რადგან ეს ბრწყინვალე ანგელოზები ქვეყნიერებაზე დასთხევენ ღმრთის უკანასკნელ რისხვას, რაც თავისთავად გულისხმობს ძველი ქვეყნიერების საბოლოო დაცემას და წინასწარმეტყველთა მიერ ნაუწყები "ჟამთა აღსასრულის" დადგომას (ფსალმ. 109:5; ეს. 13:13; სოფ. 1:18; გამოცხ. 6:17 და სხვა). თანაც ეს აზრი გრძელდება "სელის წმიდა და ბრწყინვალე სამოსელის" ხატებაში და ტაძრიდან გამომავალი ანგელოზების "ოქროს სარტყელებში" (გამოცხ. 15:6), რადგან ლაპარაკია არა ოდენ საზეიმო ზეციერ შესამოსელზე, არამედ მღვდელმთავართა რიტუალურ შესამოსელზე (გამოცხ. 28:8; გამ. 39:5 შეად. დან. 10:5; გამოცხ. 1:13), რომლებიც ხელთქმნილი კარვის წეს-განგების მიხედვით მხოლოდ ტაძრის შიგნით უნდა გამოყენებულიყო (ანუ ძველაღთქმისეული მღვდლები ასეთ სამოსელში ხელთქმნილი კარვიდან არ გამოდიოდნენ, შეად.: გამ. 28:39-43; ლევ. 6:10-11; 23-24; ეზეკ. 44:19 და სხვა).

სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, შვიდი უზენაესი ანგელოზის ხილვა, რომლებიც შემოსილნი იყვნენ ძველაღთქმისეულ მღვდელმთავართა სამღვდლო შესამოსელით, რომლებიც გამოვიდნენ ზეციური ღია ტაძრიდან ოქროს "სატაძრო" თასებით ხელში (შეად.: გამ. 25:29; 37:16), მოწმობს "დიდ და საკვირველ" (გამოცხ. 15:1), ანუ თავისი მასშტაბით უნიკალურ და არაჩვეულებრივ მოვლენაზე, რომლის მსგავსი ადრე არასოდეს მომხდარა.

რადგან შვიდ ზეციერ ხელმწიფებათ ოქროს თასებს აძლევს ოთხი "სატახტო" ცხოველიდან ერთ-ერთი, - ეს ვითარება მიგვანიშნებს მთელი "სატაძრო" ხაზის სიმბოლიზმის აზრობრივ სისავსეზე, რომელიც დასაბამს იღებს მე-4 თავიდან, სადაც ზეციური საყდრისა და მასზე მჯდომის წინაშე იმყოფებოდნენ მხოლოდ ოთხი ცხოველი და ოცდაოთხი მხცოვანი, და მთავრდება ის ზეციური კრებულის სისავსითა და მოწმობებით ზეციური ტაძრის გაღების შესახებ მთელი სამყაროსათვის.