განმარტება - კვლავ რატომ უნდა გამოჩნდეს მხეცი, რომელიც იყო, და რომელიც არ არის, მაგრამ ამოვა უფსკრულიდან? (გამოცხ. 17:8) - აპოკალიფსისი

"მხეცი, რომელიც იხილე, იყო და აღარ არის, მაგრამ ამოვა უფსკრულიდან და წარსაწყმედლად წავა, და დედამიწის მკვიდრნი, რომელთა სახელებიც ჩაწერილი არ არის სიცოცხლის წიგნში ქვეყნიერების დასაბამიდან, განცვიფრდებიან, როდესაც იხილავენ მხეცს, რომელიც იყო და აღარ არის, მაგრამ კვლავ მოვა" (გამოცხ. 17:8).

ანგელოზის მოწმობაში მხეცის შესახებ, რომელზეც შემჯდარი იყო მეძავი და ჰქონდა "შვიდი თავი და ათი რქა", ნათქვამია, რომ მოც. იოანემ ადრე უკვე იხილა ეს მხეცი, მაგრამ არ არის განმარტებული, რომელ ეპიზოდზეა კერძოდ ლაპარაკი: სულ ახლახან იდუმალთმხილველისთვის შეთავაზებული პანორამა, სადაც მხეცზე იჯდა მეძავი, თუ 11-ე თავის ხილვაზე, სადაც ლაპარაკი იყო "მხეცზე, რომელიც ამოდიოდა უფსკრულიდან" (გამოცხ. 11:7); თუ 13-ე თავის ხილვაზე, სადაც იდუმალთმხილველი, რომელიც ზღვის ქვიშაზე იდგა და ხედავდა მხეცს, რომელიც "წითლად" არ იწოდება, მაგრამ მასაც გააჩნდა შვიდი თავი და ათი რქა (გამოცხ. 13:1).

რა თქმა უნდა, საკითხთან დაკავშირებით, თუ როდის იხილა იდუმალთმხილველმა ეს მხეცი, ყველაზე ლოგიკურად გამოიყურება ვერსია, რომლის მიხედვითაც ანგელოზი იმოწმებს სულ ახლახან იდუმალთმხილველისთვის გამოცხადებულს "ხილვას უდაბნოში". მაგრამ ეს ხილვა ჯერ დასრულებულად არ გამოიყურება, ხოლო ანგელოზის მოწმობა იმის შესახებ, რომ მეძავის მხეცი "აღვსილია მკრეხელური სახელებით" და "ამოვა უფსკრულიდან", ზუსტად შეესაბამება 11-ე და 13-ე თავების მოვლენებს (შეად.: გამოცხ. 17:3, 8 და გამოცხ. 11:7, გამოცხ. 13:1). ასე რომ 17-ე თავის "წითელი მხეციც" და 11-ე თავის "მხეცი რომელიც ამოდის უფსკრულიდან", ასევე 13-ე თავის მხეცი, "რომელიც ამოდის ზღვიდან" მნიშვნელოვანწილად ერთმანეთის მსგავსნი არიან, - ხოლო დახასიათება "მხეცი, რომელიც შენ იხილე" უბრალოდ და გასაგებად მხოლოდ იმ შემთხვევაში გამოიყურება, თუკი ის დაკავშირებულია არა რომელიმე ერთ-ერთ მხეცთან სამი ზემოთხსენებული ხილვიდან, არამედ ყველა "მხეცურ" გამოვლინებასთან ერთად.

მეორე მხრივ, მსგავს მტკიცებულებას შეიძლება შევეპასუხოთ, რომ 17-ე თავის მხეცი წარმოგვიდგება "გამქრალად" და "კვლავ გამომავლად" ("... იხილავენ მხეცს, რომელიც იყო და აღარ არის, მაგრამ კვლავ მოვა"), - ხოლო "ზღვიდან ამომავალი მხეცი", რომელიც 13-ე თავშია აღწერილი, არსად არ გამქრალა და "კვლავ" არსაიდან არ ამოსულა.

მაგრამ "ზღვიდან ამომავალი მხეცის" ერთ-ერთ თავზე ნათქვამი იყო, რომ ის სასიკვდილოდ დაიჭრა, შემდეგ კი "განიკურნა" (გამოცხ. 13:3), ხოლო "უფსკრული", როგორც ადრე აღინიშნა, ბიბლიური აზრით შეესაბამება "ზღვის უფსკრულის" ცნებას, - ამიტომ იმ პირობით, თუ სასიკვდილო ჭრილობამ, რომელიც "ზღვიდან ამომავალი მხეცის" ერთ-ერთ თავს მიაყენეს, ეს თავი უფსკრულში გააგზავნა იმის მსგავსად, როგორც ეს მოხდა ფარაონის შემთხვევაში, როდესაც ისრაელი გამოვიდა ეგვიპტიდან, და 13-ე თავში აღნიშნული "განკურნება" სხვა არაფერია, თუ არა "კვლავ ამოსვლა უფსკრულიდან".

გარდა ამისა, ზემოთხსენებულ "მხეცურ" სიმბოლოთა ერთობის შესახებ მოწმობს იმათი "გაკვირვება, ვინც ჩაწერილი არ არის სიცოცხლის წიგნში" (გამოცხ. 17:8), რომელიც პირდაპირ შეესაბამება "მიწის ყველა მკვიდრთა გაკვირვებას", რომელიც ზღვიდან ამომავალი მხეცის გამოჩენასთან არის დაკავშირებული, შეად.:

"ვიხილე მისი ერთ-ერთი თავი, თითქოს სასიკვდილოდ მოწყლული, მაგრამ განიკურნა სასიკვდილო წყლულება მისი, და განცვიფრდა მთელი ქვეყანა მხეცის კვალდაკვალ. და თაყვანი სცეს ურჩხულს, რომელმაც მისცა მხეცს ხელმწიფება, თაყვანი სცეს მხეცს და ამბობდნენ: ვინ შეედრება ამ მხეცს? ვის შეუძლია შეებას მას?" (გამოცხ. 13:3-4).  

რადგან მსგავსება გაკვირვებაში ვარაუდობს მსგავსებას ყოველ მომდევნო რეაქციებშიც (ანუ სიტყვებსა და მოქმედებებში), - მხეცის გამოჩენისას, რომელიც "იყო და აღარ არის, მაგრამ კვლავ მოვა", უნდა აღსრულდეს 13-ე თავის წინასწარმეტყველება, რომლის მიხედვითაც უკეთური თაყვანისცემის საბოლოო ობიექტი უნდა გახდეს "ურჩხული", ანუ თვით კაცთა მოდგმის მტერი (გამოცხ. 13:3).

სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, სამ სხვადასხვა თავთან (გამოცხ. 11, 13 და 17) მიმართებაში შვიდთავიანი მხეცის საერთო ხსენება (გამოცხ. 13 და 17), რომელიც ძველი სამყაროს უკანასკნელ დღეებში უფსკრულიდან გამოჩნდება (გამოცხ. 11 და 17), ქვეყანაზე "სულიერი ეგვიპტის" დაბრუნების სიმბოლოს წარმოადგენს და ერთ პანორამად ჰკრავს ამ სიმბოლოსთან დაკავშირებულ ყველა მოვლენას, კერძოდ კი "ზღვიდან ამომავალი მხეცის" მიერ ორი უკანასკნელი სასანთლე-მოწმის მოკვდინებას (გამოცხ. 11:7), თავში სასიკვდილოდ დაჭრილი მხეცის დროებით გამარჯვებას, რომელსაც აქვს ურჩხულის ძალა და ხელმწიფება (გამოცხ. 13:2-3; გამოცხ. 13:7) - და "მხეცზე შემჯდარი მეძავის" ხილვას, რომელიც მეძავის მოკვდინებით მთავრდება (გამოცხ. 17:16).